Imena ubijene djece u Sarajevu bit će sklonjena sa spiska ‘srpskih žrtava’

Propaganda i pokušaj prekrajanja istine. Tim riječima Sarajlija Miroslav Lukić objašnjava razlog zbog čega je ime njegovog brata, ubijenog prije 28 godina u opkoljenom Sarajevu, uvršteno na spisak djece srpske nacionalnosti koja su poginula u ratu u Bosni i Hercegovini.

“Slučajno smo to vidjeli. Nemoguće je da postoji veći paradoks, ali me ne bi iznenadilo da se njegovo, i imena druge djece opkoljenog Sarajeva, nađe na nekom njihovom spomeniku”, kaže Miroslav za Radio Slobodna Evropa (RSE).

Miroslavov brat, Marko Lukić, imao je deset godina kada je u ljeto 1995. poginuo u eksploziji granate koja je pala u naselju Mejtaš, u centru Sarajeva.

Granata je ispaljena s položaja snaga Vojske Republike Srpske koje su Sarajevo držale pod opsadom 1.425 dana, od 6. aprila 1992. godine do 29. februara 1996. godine.

[Priča o najdužoj opsadi jednog grada u modernoj historiji ratovanja | april 2017.]

Ubijeni desetogodišnjak sahranjen je na sarajevskom groblju Sveti Josip, zajedno sa ocem koji je poginuo 1992. godine, boreći se u redovima Armije RBiH.

Gotovo tri decenije od smrti, njegovo ime našlo se na popisu ratnih žrtava srpske nacionalnosti, koje su objavile institucije u entitetu Republika Srpska.

Bratovo ime Miroslav je ugledao u televizijskom prilogu “Pravda u BiH i dalje slijepa za 106 ubijene djece iz Srpskog Sarajeva”, koji je emitiran početkom aprila u programu Radio-televizije Republike Srpske (RTRS).

Njegovo ime može se, također, pronaći u monografiji “Djeca žrtve rata 1991 -1995.” koju je prošle godine objavio Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i nestalih lica Republike Srpske.

Miroslav smatra da se ne radi o greški, te ističe da će angažirati advokata i “zbog zloupotrebe bratovog imena” tužiti RTRS i Centar za istraživanje rata, ratnih zločina i nestalih lica RS.

“Dijete sam ovog grada i vjerujem da su njegovo ime naveli isključivo zbog imena. Kao brat ubijenog djeteta opkoljenog Sarajeva imam obavezu da se borim za istinu i pravdu. Pozivam i institucije države na akciju protiv ovih gnusnih laži”, naglašava on.

U Bosni i Hercegovini je tokom rata od 1992. do 1995. godine ubijeno 3.372 djece, podaci su Istraživačko-dokumentacionog centra (IDC).

Prema podacima Udruženja porodica ubijene djece opkoljenog Sarajeva, u glavnom gradu BiH ubijeno je 1.601 dijete.

[Snajperski hitac sa srpskih položaja iznad Sarajeva ubio je Nermina Divovića 18. novembra 1994. godine | novembar 2021.]

Tokom četiri godine opsade, određeni dijelovi grada bili su pod kontrolom Vojske RS-a, a nakon potpisivanja Daytonskog mirovnog sporazuma 1995. pojedine općine su administrativno ostale u sastavu entiteta RS.

Šta kažu u RS-u?

Pozivajući se na podatke Centra za istraživanje rata i ratnih zločina i traženje nestalih RS-a, u prilogu RTRS-a, koji je emitiran u aprilu, navodi se da je “u opštinama srpskog Sarajeva stradalo 106 djece”.

“Ubistvo jednog djeteta je sumrak čovječanstva, a 106 pokazuje svu okrutnost i zle namjere druge strane prema srpskom narodu u Sarajevu”, može se čuti u prilogu dok je, istovremeno, prikazana tabela s imenima žrtava, između ostalih i ime Marka Lukića.

Iz entitetskog javnog servisa do objave teksta nisu odgovorili na upit RSE ko je autor prikazane tabele, niti zašto su na njoj imena djece koja su poginula u ratnom Sarajevu.

U Centru za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica RS-a, koji je autor nekoliko publikacija o srpskim žrtvama rata, za RSE kažu da su one “u kontinuitetu, predmet manipulacija i korišćenja u dnevno-političke svrhe”.

U Centru tvrde da su popisima srpskih žrtava pokušavali doći do najtačnijih podataka, ali da nisu koristili termine “srpsko Sarajevo”, kako je to navedeno u prilogu RTRS-a.

Tvrde, uz ostalo, da su “svjesni mogućnosti grešaka i nepotpunih podataka, kao i da su svi njihovi podaci podložni reviziji i dopuni”.

Kad je riječ o publikaciji “Djeca žrtve rata 1991-1995”, navode da su, nakon istupa i najave tužbi pojedinih članova porodica, uklonili imena pojedine djece te da se “njihova imena neće nalaziti ni u novim izdanjima”.

[Fotogalerija o novootvorenom Muzeju “Život u Sarajevu pod opsadom 1992-1996.” | april 2023.]

Nezadovoljne porodice žrtava

Desetogodišnji Marko Lukić nije jedini među mališanima koji su poginuli u opkoljenom Sarajevu, a čije ime je listama o “srpskim žrtvama” iz priloga RTRS-a i publikacije “Djeca žrtve rata 1991 -1995”.

Na njima se nalazi i ime Damira Dodika koji je, u dobi od 17 godina, poginuo u Sarajevu sredinom 1995. godine.

Senada Dodik, majka ubijenog dječaka, za RSE ističe da je njen sin ubijen hicem iz snajpera, 25. juna 1995. godine u Vrazovoj ulici u centru Sarajeva.

Nakon smrti sahranjen je na sarajevskom mezarju Kovači.

“Otac mu je bio u Armiji RBiH i oni su preuzeli to oko ukopa nakon što je poginuo”, kazala je dječakova majka za RSE.

Senadi, također, nije jasno zašto je ime njenog sina uvršteno u publikaciju s imenima žrtava rata srpske nacionalnosti te kaže da nije isključeno da će podignuti tužbu.

“Poštujem sve nacionalnosti, bila sam u ‘mješovitom' braku, kao i moji roditelji, ali nije mi jasno zašto tako izjavljuju da je on srpske nacionalnosti. Ne znam šta se time želi postići”, ističe ona.

[Fotografije Milomira Kovačevića Strašnog s izložbe “Djeca u ratu” u Sarajevu | mart 2016.]

‘Nije izoliran slučaj'

Za opsadu Sarajeva je pred Haškim tribunalom na doživotnu robiju osuđen Stanislav Galić, dok je 29 godina zatvora dobio Dragomir Milošević.

Obojica su bili komandanti Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske RS, koji su držali pod opsadom Sarajevo 44 mjeseca.

Dio doživotnih presuda Radovanu Karadžiću, ratnom predsjedniku RS-a, te Ratku Mladiću, ratnom komandantu Vojske RS-a, odnosi se, također, na teroriziranje civilnog stanovništva Sarajeva.

Pred domaćim pravosuđem za zločine u opkoljenim dijelovima grada, do sada je procesuirano 12 osoba.

Za zločine nad djecom počinjene tokom opsade glavnog grada za sada niko nije odgovarao, niti je bilo podignutih optužnica.

Fikret Grabovica, iz Udruženja porodica ubijene djece opkoljenog Sarajeva, kaže za RSE da takva situacija odgovara onima koji žele “falsificirati činjenice”.

“Za roditelje djece koja su se našla na spisku to je užasno bolnom. Žele da kažu da je tu djecu ubila Armija RBiH. Da je Tužilaštvo BiH radilo svoj posao, ovo se ne bi dešavalo jer je nerazumno da nema nijedne optužnice”, ističe Grabovica za RSE.

Rasprava o zloupotrebi podataka djece koja su poginula u ratu devedesetih u BiH pokrenuta je nakon što su na web platformi “SniperAllay” objavljeni podaci djeci iz Sarajeva čija se imena spominju u izvještavanju RTRS-a i publikaciji o srpskim žrtvama rata.

Džemil Hodžić, osnivač ove web stranice koja se bavi istraživanjem i objavljivanjem fotografija iz perioda ratne opsade Sarajeva, kaže da su na listama iz RS imena najmanje šestero djece koje je u Sarajevu ubila Vojska RS-a.

“Našao sam prilog RTRS-a gdje pričaju o svojim žrtvama i pred kraj se vidi spisak. S obzirom na to da imam u glavi sva imena ubijene djece, momentalno sam prepoznao troje. Nije u meni mogla ostati ta laž, jer je to ubijanje naše djece po drugi put”, ističe Hodžić.

Hodžić također smatra da su institucije BiH zakazale jer “ignoriraju zloupotrebu žrtava”, koje su se dešavale i ranije.

“Dođete do saznanja da niko ne vodi evidenciju šta oni objavljuju i na koji način pričaju. Zamislite šta će se desiti za 30 godina ako mi to sve ne ispravimo kao što pokušavamo sad ispraviti ovaj spisak”, naglašava on.

I ranije zloupotrebe imena žrtava

Prema izvještaju Međunarodne komisije za nestale osobe (ICMP) iz 2014. godine, procjenjuje se da je u sukobima nakon raspada bivše Jugoslavije ubijeno 140.000 osoba.

Od toga broja, 100.000 ubijenih je u BiH, ali država nema jedinstvenu bazu sa njihovim imenima.

Merisa Karović-Babić, autorica publikacije “Masovna ubistva u Sarajevu za vrijeme opsade 1992-1995”, koju je objavio Institut za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, naglašava za RSE da je i prije deset godina ukazivala na manipuliranje imenima žrtava koje je i danas prisutno.

“Očito je da je potrebno ovako jednu medijsku hajku organizovati protiv tih manipulacija koje vrijeđaju porodice žrtava i jedino se tužbama možemo ‘obračunati' sa ovim. Očito je da oni idu ciljano i prekrajaju historiju i činjenice”, kaže Karović-Babić.

[Fotogalerija o 1.425 dana opsade Sarajeva | april 2017.]

I Sarajlija Narcis Mišanović tvrdi da su, u proteklih desetak godina, zloupotrijebljena imena njegovog oca i brata koji su ubijeni u ratu u Sarajevu.

Narcis je oca i brata, koji su bili pripadnici Armije RBiH, izgubio u ljeto 1992. godine, a ubijeni su hicima iz snajpera sa položaja Vojske RS-a.

Nakon smrti, ukopani su na sarajevskom groblju Lav, a njihova imena našla su se na spisku žrtava srpske nacionalnosti koji je, kako kaže, u entitetu RS u međuvremenu uklonjen.

“Tražio sam da se to skine jer apsolutno nemamo veze sa RS-om. Ne možeš me stavljati na spisak kad nismo bili na toj strani gdje su oni. Mi smo bili u Sarajevu čitav rat, preživjeli pakao u kome mi je pobijeno pola porodice”, kazao je Mišanović za RSE.

U knjizi “Masovna ubistva u Sarajevu za vrijeme opsade 1992-1995”, spominje se, također, primjer ratne tragedije sarajevske porodice Đorem čija su tri člana u ljeto 1995. ubijena u eksploziji granate ispaljene s položaja Vojske RS.

Kako je istaknuto, imena petogodišnje djevojčice i njenih roditelja objavljena su 2005. godine u preliminarnom spisku Srba ubijenih u Sarajevu koji je objavila Vlada RS.

Ovaj spisak je, u međuvremenu uklonjen, i RSE nije mogao imati uvid u njega.

O zloupotrebi žrtava rata u BiH bilo je, također, riječi nakon što je 4. augusta obilježeno stradanje Srba u akciji Hrvatske vojske “Oluja”, 4. augusta ove godine.

Obilježavanje je upriličeno u Prijedoru, na sjeveru BiH, dok je iza govornika prikazana fotografija žene bošnjačke nacionalnosti koju su srpske snage protjerale iz istočne Bosne 1995. godine.

Fotografija je prikazana dok se prisutnima na skupu obraćao predsjednik RS Milorad Dodik, a odgovornost za njeno objavljivanje preuzela je beogradska agencija “Pozitiv”.

Iz Ministarstva rada i boračko-invalidske zaštite RS objasnili su naknadno da je u pitanju “greška agencije koja je pripremala videomaterijal”.