Kopali boksit bez ekološke dozvole u jednom od najljepših sela BiH

Da se u selu Pecka kod Mrkonjić Grada, proglašenom za jedno od najljepših u Bosni i Hercegovini, kopa ruda boksita bez ekološke dozvole, saznalo se tek kada su se ekološka udruženja zainteresovala za ovaj rudnik u centralnoj BiH.

Koliko dugo se kopala ruda bez potrebnih dozvola nije poznato, a investitor i vlasnik kompanije “Rudnik boksita” Vlajko Pekez, u razgovoru za Radio Slobodna Evropa (RSE) tvrdi da samo mora da obnovi dozvole zbog promjene zakona.

Iz Inspektorata Republike Srpske (RS, jedan od dva bh. entiteta) potvrđeno je za RSE da rudnik nema ekološku dozvolu.

Kako navode, republički ekološki inspektor je krajem decembra prošle godine na lokaciji utvrdio da rudnik nema ekološku dozvolu.

Tada je, dodaju, inspektor zabranio eksploataciju rude do njenog pribavljanja.

Ekološka dozvola, koja se dobija na period od pet godina, znači da investitor mora da prati emisiju štetnih materija, da preduzme mjere za zaštitu zemljišta, vazduha, vode, flore i faune, te da upravlja otpadom koji proizvodi rudnik.

Trenutno je u toku odobravanje Studije uticaja na životnu sredinu, ključnog dokumenta bez kojeg se ne može dobiti ni ekološka dozvola, ni bilo koja druga dozvola ukoliko postoji procjena da će projekat štetno uticati na okoliš.

Investitor je koncesiju za kopanje rude dobio 2017. godine, na period od 30 godina. Iduće godine je odobrena eksploatacija, na prostoru nešto manjem od šest hektara. Na ovom mjestu se ruda kopa već skoro 60 godina.

Zahtjev za odobravanje Studije uticaja je dostavljen Ministarstvu za prostorno uređenje, građevinarstvo i ekologiju RS 1. decembra prošle godine.

Predsjednik Asocijacije “Greenways”, Boro Marić, koja upravlja obližnjim centrom koji radi na razvoju lokalnog turizma, kaže za RSE da oni ne žele da zaustave iskopavanje ako neko živi i radi od toga – ali žele da se “radi u skladu sa zakonom i da se ispoštuju minimalni uslovi da se ne zagađuje dalje”.

Selo Pecka je 2022. godine izabrano za jedno od 14 najljepših sela u BiH, u projektu koji je podržao USAID.

Mještani ‘ne žele da se zamjeraju nikome'

Boro Marić za RSE ističe da su godinama posmatrali kop koji se nalazi uz put u selu, gledali boksitnu prašinu kako se širi i boksitno blato koje kamioni raznose po cesti.

“Investitor nam je obećao da će to uskoro riješiti, mi smo se tu uljuljali, čekali, dvije godine je prošlo od tog obećanja, i onda smo tražili od ministarstva ekološku dozvolu, da pitamo zašto oni to rade, da li stoji u ekološkoj dozvoli da oni to mogu raditi – na kraju se ispostavilo da uopšte nemaju ekološku dozvolu”, pojašnjava Marić.

Nakon toga, u dopisu nadležnim organima su tražili da investitor ispoštuje neophodnu zakonsku proceduru.

“Rekli smo da nam nije toliki problem ni buka, ni prašina od miniranja i kopanja, koliko je problem to iznošenje na put”, rekao je Marić.

On kaže da mještani ne žele da komentarišu rudnik, koji je tu bio i u periodu bivše Jugoslavije.

U selu, navode, živi uglavnom starije stanovništvo naviknuto na rudnik, ili oni koji su tu zaposleni.

Na javnoj raspravi o Studiji uticaja na životnu sredinu održanoj 1. februara u Mrkonjić Gradu, kaže Boro Marić, nije se pojavio niko od mještana.

“Oni to sve gledaju kao neke važne ekonomske aktivnosti, koje pomažu i zapošljavaju ljude. Tu ima nekoliko ljudi koji su zaposleni. Oni ne žele da se zamjeravaju nikome”, rekao je Marić.

Imali dozvolu ‘po starim standardima'

Vlajko Pekez, vlasnik “Rudnika boksita”, u izjavi za RSE tvrdi da je rudnik “imao ekološku dozvolu po starim standardima, i ta dozvola se produžava, odnosno da se uskladi sa novim”.

Pekez ističe da rudnik ne vadi velike količine boksita, te da ne rade za aluminijsku industriju, već za, kako kaže, cementaru Split i željezaru Zenica.

Dodaje da “sarađuju sa svima” da se sve u potpunosti uradi u skladu sa, kako kaže, novim zakonskim propisima.

On tvrdi da “rudnik ne zagađuje nikog”, te da čak na tom području imaju voćnjak na kojem gaje šljive.

Dodaje da trenutno, zbog zimske pauze, ne kopaju rudu.

Preduzeću “Rudnik boksita” je 2001. Ministarstvo energetike i rudarstva RS odobrilo eksploataciju crvenih boksita.

U bivšoj Jugoslaviji, eksploataciju je vršio “Rudnik boksita Jajce”. Nakon njenog raspada, 1992. je osnovano javno preduzeće “Rudnik boksita Mrkonjić Grad” koje je privatizovano 2000. godine.

Šta se navodi u studiji uticaja na životnu sredinu?

Nacrt Studije uticaja na životnu sredinu je do 1. marta na javnom uvidu, u Opštini Mrkonjić Grad.

U tom dokumentu je navedeno da rudnik okolinu najviše zagađuje prašinom, izduvnim gasovima mašina, bukom, degradacijom zemljišta i otpadnim vodama.

Ipak, navodi se da se provođenjem predloženih mjera zaštite uticaj na okolinu može značajno smanjiti.

Predstavnici banjalučkog Centra za životnu sredinu su prisustvovali javnoj raspravi 15. februara, kada su dali svoj komentare na nacrt studije.

Dragan Ostić iz ovog centra ističe za RSE da je na lokaciji potreban čest nadzor, i izlazak rudarskih inspektora na teren.

“Dobar dio naših komentara ticao se upravo voda, i potrebe da se vode što više zaštite; naši komentari su se takođe ticali same buke, jer gdje god da se nalazi rudnik, u bilo kakvom selu, narušava mir. Tiče se i vazduha, kontrole nad saobraćajnicama na koje izlaze kamioni”, pojašnjava Ostić.

Dodaje da se otvaranjem Centra za posjetioce “Pecka”, koji promoviše eko-turizam, ljudi sve više vraćaju u ovo selo.

“Bilo kakvo otvaranje rudnika dovodi u koliziju eko-turizam sa cijelom situacijom vezanom za povratak stanovništva”, ocjenjuje Ostić.

Rudnik kod spomenika prirode

Nešto više od tri kilometra od kopa, nalazi se izvor rijeke Sane, koji je u oktobru 2021. godine, zajedno sa okolinom, proglašen za spomenik prirode.

U nju se ulijeva rječica Korana – samo 350 metara udaljena od rudnika. Prema zvaničnim mjerenjima, radi se o jednoj od najčistijih rijeka u RS.

Boro Marić ističe da rijeke trenutno nisu ugrožene. Prvobitni plan investitora, protiv kojeg su se oni pobunili, bio je da se napravi cijev koja bi otpadne vode sprovodila u Koranu.

“Mi smo tražili da se ne radi to, nego da se radi separator, taložnik te prljavštine koji se onda prazni povremeno. Korana je zadnja tri kilometra u zaštićenom području, spomenik prirode, tako da se to kosi jedno sa drugim, i to ne možemo nikako dozvoliti”, kategoričan je Marić.

Asocijacija “Greenways”, na čijem je on čelu, upravlja lokalnim Centrom za posjetioce, koji je polazna tačka za posjete izvoru Sane, planinarenje i vožnju biciklima u netaknutoj prirodi.

Centar se nalazi u nekadašnjoj seoskoj školi, a njegova obnova je započeta 2014. sredstvima Evropske unije, kada ga je Asocijacija iznajmila od Opštine Mrkonjić Grad.

Saradnja na tekstu: Milorad Milojević