Život uz miris spaljene nafte još teži nakon požara u Modriči

Život pored odlagališta otpada iz rafinerije u Modriči bio je težak i prije požara na ovoj deponiji u avgustu. Sada je zrak u ovom mjestu na sjeveru Bosne i Hercegovine – opasan.

Požar se 14. avgusta proširio na deponiju na koju se odlaže gudron – otpad koji nastaje pri preradi motornih i industrijskih ulja sa sumpornom kiselinom i aktivnom glinom – i izazvao zagađenje zraka u kojem su izmjerene stotinama puta više vrijednosti opasnih materija od dozvoljenih.

“Od 200 do 500 puta su bile povećane. Opasne su za zdravlje”, kazali su za Radio Slobodna Evropa (RSE) u Institutu za javno zdravstvo entiteta Republika Srpska.

Rafinerija u Modriči u vlasništvu je “Optima grupe”, čiji je osnivač ruska kompanija NjeftegazInKor, firme kćerke ruskog državnog preduzeća Zarubežnjeft.

Prema odluci Ministarstva prostornog uređenja, građevinarstva i ekologije RS-a iz 2022. godine, Rafinerija je trebala sanirati posljedice i ukloniti hemijski otpad na ovoj lokaciji, ali to se nikad nije desilo.

Kako je za RSE rekao načelnik Modriče, Jovica Radulović, predstavnici Rafinerije tvrde da oni nisu zaduženi za uklanjanje hemijskog otpada i da ih to ne zanima.

‘Ne smiješ otvoriti prozor'

Lokalno stanovništvo u ovom mjestu blizu deponije su uglavnom nekadašnje izbjeglice i raseljene osobe, pretežno s područja sjeverne i centralne BiH, koje nisu bile zainteresirane da se vrate na stare adrese u današnjoj Federaciji BiH.

Njima je lokalna samouprava dodijelila placeve za izgradnju kuća.

“To je trebalo odavno riješiti ili nas iseliti odavde”, kaže za RSE Miloš Lukić, koji pored jame s više hiljada tona hemijskog otpada živi dvadesetak godina.

“Ovdje su stotine cisterni otpada. I sinoć se pušilo (20. avgust, op. a.) na dva – tri mjesta i smrdi”, dodaje Lukić.

Deponija kiselog gudrona nalazi se u naselju sa više od 2.000 stanovnika. U neposrednoj blizini je stotinjak ljudi.

Oni kažu da se neprijatni mirisi s deponije osjete naročito u ljetnom periodu.

“Ne smiješ nekad otvoriti prozor. Uguši smrad. Imam problema sa astmom. Nekad ne smijem izaći iz kuće”, priča sedamdesetogodišnja Mirjana Arsić.

“Taj miris je najbliži spaljivanju nafte. Opor je i jak miris. Kad duže vremena tu provedete osjetite stezanje u grlu”, opisuje za RSE ekološki i zdravstveni problem Mile Purić, predsjednik mjesne zajednice “Modriča 5”, gdje se nalazi odlagalište gudrona.

Zabranjene aktivnosti na otvorenom

Kvalitet vazduha na deponiji, kod najbližih kuća i u centru Modriče poslije gašenja plamena na zahtjev lokalne samouprave, 15. avgusta, ispitivali su predstavnici Instituta za zaštitu i ekologiju iz Banjaluke.

“Visoke izmjerene vrijednosti azot-dioksida, benzena, toluena, akroleina i hlorovodonika predstavljaju rizik po zdravlje i životnu sredinu”, naveo je Institut u izvještaju koji je objavljen na službenoj stranici Opštine Modriča.

Kvalitet vazduha sedam dana kasnije je znatno bolji, kazao je za RSE 22. avgusta direktor Instituta Predrag Ilić.

“Bile su prekoračene granične vrijednosti u skladu sa našom zakonskom regulativom. One su i dalje prekoračene, ali se poboljšao kvalitet vazduha”, naveo je Ilić.

I dalje su zabranjena bilo kakva okupljanja na otvorenom, navedeno je iz Opštine Modriča.

U cijeloj BiH zakonski propisi kojima se regulišu granične vrijednosti u zraku su isti kao i u Evropskoj uniji, ali samo na papiru, objašnjava za RSE univerzitetski profesor i ekološki aktivista iz Zenice Samir Lemeš.

“Primjena zakona na terenu i kažnjavanje onih koji zagađuju daleko su od uspješnog i zadovoljavajućeg. To je ono što nam nedostaje. Da li se radi o neznanju, manjku kapaciteta za primjenu zakona ili podilaženju zagađivačima su pitanja za neku drugu diskusiju”, kaže Lemeš.

Resorni ministar u RS, Bojan Vipotnik, izjavio je 21. avgusta nakon sastanka sa predstavnicima Modriče i Rafinerije, da je postignuta saglasnost da se zajedno krene u rješavanje pitanja gudronske jame, prenijela je entitetska novinska agencija Srna.

Dodao je da će biti formirana grupa koja će definisati šta ko treba da radi na uklanjanju gudrona, ali nije konkretno pomenuto ko bi sve mogao finansirati.

Čija je hemijska deponija?

Gudronska jama udaljena je manje od deset minuta vožnje od centra Modriče i Rafinerije ulja koja se nalazi u samom gradiću od 10-ak hiljada stanovnika.

Iz njenih postrojenja gudronski otpad je na deponiju dovožen do 1996. godine.

Gudron je nastajao u rafinerijama pri preradi naftnih derivata sa starim tehnologijama koje se danas više ne koriste.

Na odlagalištu gudrona, prema ranijim informacijama koje nam je dostavilo Ministarstvo za prostorno uređenje, građevinarstvo i ekologiju RS, nalazi se između 20 i 25.000 tona hemijskog otpada koji liči na zagrijani katran.

“Katastarske čestice na kojima se nalazi gudronska jama se vode, jedna na Republici Srpskoj, a druga na Rafineriji ulja Modriča”, kaže za RSE načelnik Opštine Jovica Radulović.

Poslije posljednjeg požara ponovo je aktuelizirano saniranje gudronske jame, koje i dalje nije na vidiku.

Modrički načelnik je nakon izbijanja požara razgovarao sa predstavnicima Rafinerije ulja, koja je u ruskom vlasništvu.

On tvrdi da mu je na tom sastanku rečeno da će vatrogasna ekipa iz Rafinerije učestvovati u gašenju požara, ali da uklanjanje hemijskog otpada nije njihova obaveza i da ih to ne zanima.

“Kada smo govorili kako to rješavati, jer krajnje je vrijeme da se taj otpad ukloni, pošto smo ponovo svjedoci kakva su to zagađenja, oni su rekli da nemaju nikakvu obavezu, jer, citiram, prema privatizacionom ugovoru, koji je tajna, jer je Vlada RS odlučila da tako bude, oni nisu privatizovali gudronsku jamu”, priča Radulović.

Radulović se žali i da je saniranje posljedica posljednjeg požara bilo prepušteno lokalnoj vlasti.

“Oko ovog niko nije mrdnuo prstom. Biće spora i ko će platiti sve ove radove na gašenju požara. Radilo se na površini od 30.000 kvadratnih metara. Mi smo dio oko jame prekrili posipnim materijalom. Bilo je potrebno i mobilisanje privrednih društava, mehanizacije i ljudstva. Mislim da je sve koštalo više od pola miliona maraka. Ja ću taj novac tražiti od institucija RS, jer tu ništa nije naše”, dodaje Radulović.

‘Nećemo bosansko đubre'

Za vrijeme bivše Jugoslavije, tokom osamdesetih godina prošloga vijeka Rafinerija ulja u Modriči pokušala je da se riješi gudronskog otpada, ali bez uspjeha.

Penzionisana inženjerka hemijske tehnologije Savka Ilić tada je bila u grupi stručnjaka za uklanjanje deponije.

“Pregovarali smo sa Cinkarnom Celje da oni uzmu gudron umjesto pirita, jer su proizvodili sumpornu kiselinu. U programu Radija Celje njihovi ekolozi su me napadali da hoćemo da im donesemo bosansko đubre”, prisjeća se Ilić.

Za saniranje gudronskog otpada potrebna su velika finansijska sredstva.

“Mislim da se onda radilo o milionu tadašnjih njemačkih maraka”, kaže Ilić.

I ona smatra da bi trebalo da Rafinerija ulja sanira deponiju hemijskog otpada, te da je krajnje vrijeme da se to i desi.

“Nekad sam radila na rješavanju tog problema, a danas nekoliko decenija poslije, moji unuci, drugi građani i ja udišemo prljav vazduh. Jednostavno moraju se izdvojiti pare za totalnu sanaciju”, kaže Ilić.

Tajna privatizacija

Rafinerija ulja u Modriči u vlasništvu je ruske kompanija NjeftegazInKor.

Rusi su vlasnici i Rafinerije nafte u Brodu.

Ugovor o njihovoj prodaji parafirao je početkom 2007. godine u Moskvi Milorad Dodik, današnji entitetski predsjednik, a tadašnji premijer.

Ove kompanije danas su dio “Optima grupe”, društva za proizvodnju i promet naftom i naftnim derivatima koje je osnovano 2008. godine u Banjaluci. Osnivač “Optima Grupe” je ruska kompanija NjeftegazinKor, koja je kćerka firma ruskog državnog preduzeća “Zarubežnjeft”.

Iz Optima grupe nisu za RSE odgovorili jesu li obavezni da saniraju jamu sa hiljadama tona opasnog otpada.

U decembru 2022. godine iz nadležnog entitetskog ministarstva za RSE je rečeno da će vlasnici Rafinerije ulja u Modriči platiti saniranje gudronske jame.

Do danas se stanje na odlagalištu hemijskog otpada nije promijenilo.

Nakon privatizacije do danas broj radnika se smanjio za oko 300 maraka, dok je krajem prošle godine akumulirani gubitak jedine rafinerije motornih ulja u BiH premašio 50 miliona eura.